Για το ορθόδοξο δόγμα, το Πάσχα αποτελεί την σημαντικότερη χριστιανική γιορτή, εν αντιθέσει με τα άλλα δόγματα που έχουν ως κορυφαία τα Χριστούγεννα. Οι Έλληνες, λαός με πολλά πάθη, πολλές διαφωνίες, πολλές «κορώνες», έχουν εδώ και 2 χιλιετίες, ένα κοινό που δεν αλλάζει, σε πείσμα των καιρών και των συγκυριών, την ελληνορθόδοξη πίστη, έτσι όπως βέβαια την ερμηνεύει ο καθένας από μας.
Όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Θωμάς, οι τελευταίες γενιές αισθάνονται το Πάσχα ως μια ευκαιρία για απόδραση από την σκληρή καθημερινότητα, με λίγο εξοχή, λίγο οικογένεια, πολύ φαγητό και ποτό, άντε και μια γύρα σε παραδοσιακό χορό(να μην ξεχνάμε και την καταγωγή μας).Όσο για την ιστορική και θρησκευτική μας συνείδηση; Δηλαδή τι είναι το Πάσχα και ποιο το νόημά του; Ιδού η απορία. Πολλοί από εμάς θα έμαθαν «ιστορία» και «θρησκευτικά» μέσω τηλεόρασης, από τα διάφορα σήριαλ και ταινίες ανάλογου περιεχομένου και αυτό σε μικρή ηλικία, γιατί σήμερα κανείς δεν κάθεται να δει για 30η φορά τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.
Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια όπου ακολουθείτο σε κάποιο βαθμό η όλη τελετουργία των ημερών, χωρίς ποτέ να φτάσει στα όρια της θρησκοληψίας και της υπερβολής, μπόρεσα και κατάλαβα, διέκρινα, αφομοίωσα, εν μέρει, τα μηνύματα που δεχόμουν για αυτήν την μεγάλη γιορτή. Όμως, ως αντιδραστικό στοιχείο και άτομο που δεν ακολουθεί τη φράση «πίστευε και μη ερεύνα», έχω δώσει πλέον τη δική μου ερμηνεία για το νόημα του Πάσχα
Ο Χριστός, δεν υπήρξε μόνο φιλόσοφος με την κλασσική έννοια του όρου. Ήταν σοσιαλιστής, πολύ πριν τις μαρξιστικές θεωρίες, φεμινιστής πολύ πριν τις σουφραζέτες του 20ου αιώνα, υπερασπιστής όλων των χρωμάτων και φυλών, πολύ πριν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, οραματιστής και άνθρωπος. Μένω στην τελευταία λέξη, γιατί για μένα ο Ιησούς, κόντρα στις γραφές και στις παραδόσεις, ήταν πάνω απ’όλα άνθρωπος, με σάρκα και οστά, με συναισθήματα, με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, με αρετές και αμαρτίες. Δεν αποποιούμαι την θεϊκή του διάσταση ούτε τις θαυματοποιές ιδιότητές του αλλά δεν μπορώ να τις κατανοήσω πλήρως και εν τέλει να τις ασπαστώ.
Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ότι γεννήθηκε, μεγάλωσε και μαρτύρησε στην ανέκαθεν πιο ταραγμένη περιοχή του κόσμου. Σίγουρα όμως δεν είναι τυχαία η έλευσή του στη ζωή. Μετέδωσε μηνύματα που ήταν αδιανόητα και απαράδεκτα για την εποχή που έζησε, όπου οι λίγοι και « εκλεκτοί» είχαν τα ηνία και οι πολλοί και κατατρεγμένοι σήκωναν τον δικό τους σταυρό μαρτυρίου. Μηνύματα που ακόμα και σήμερα είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
Έτσι λοιπόν ο καθένας μπορεί να τιμήσει τις ημέρες αυτές με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθείται το τυπικό τελετουργικό για να νιώσει τις δραματικές και κορυφαίες στιγμές του Χριστού. Ακόμα και αν επισκέπτεται κανείς την εκκλησία μόνο στον Επιτάφιο και στην Ανάσταση, ακόμα και αν δεν είναι και πολύ φανατικός της νηστείας(σαν εμένα δηλαδή)…Καλό Πάσχα να έχουμε!