Εγώ θα αλλάξω το θέμα της τηλεόρασης και θα πιάσω το θέμα «σχολείο στα 80’s». Όλοι μας ζήσαμε εκείνη τη δεκαετία ως μαθητές, πολλοί ως πιτσιρίκια δημοτικού και αρκετοί ως μεγαλύτεροι. Η δεκαετία του ’80 έχει μείνει στην ιστορία ΚΑΙ για τα σχολικά δρώμενα, είτε αφορά νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, είτε συνήθειες και νοοτροπία.
Κάποιοι από εμάς θα θυμούνται ότι μέχρι το 1980 πηγαίναμε σχολείο και Σάββατο, γιατί απλά ίσχυαν οι 6 εργάσιμες μέρες. Παράξενο δεν ακούγεται σήμερα; Μέχρι το 1982 ίσχυε μία ακόμα καταπιεστική κατάσταση, οι ποδιές .Έχω φωτογραφίες που φοράω ποδιά και είμαι σαν παραπεταμένο παιδί σε ίδρυμα. Αλήθεια εσείς προλάβατε το πολυτονικό σύστημα; Δασείες, περισπωμένες και λοιπά αναχρονιστικά; Την ίδια περίπου εποχή επιβλήθηκε το νέο μονοτονικό σύστημα προς ανακούφιση όλων. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε καθιερώθηκαν τα πενταμελή και δεκαπενταμελή συμβούλια στα σχολεία, αλλά πιστεύω ότι έγινε και αυτή η μεταρρύθμιση κάπου στις αρχές της δεκαετίας. Κάπου στο 1984 θεσμοθετήθηκε το σύστημα των δεσμών για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, με κατάργηση διαφόρων εξετάσεων από δημοτικό σε γυμνάσιο, από γυμνάσιο σε λύκειο και όλα τα παρελκόμενα(αν κάνω κάποιο λάθος, ας με συγχωρέσουν οι μεγαλύτεροι).
Τα 80’s ήταν τα πρώτα χρόνια των γνωστών μας καταλήψεων. Έτυχε να ζήσω 6 χρόνια στο πιο κακόφημο(εκείνη την εποχή) σχολικό συγκρότημα, στη Γκράβα. Η πρώτη κατάληψη που είδα να γίνεται ήταν στα τέλη του 1984, στο διπλανό τεχνικό λύκειο όπου ήταν ένα από τα πιο «διάσημα» σχολεία της Αθήνας. Μέχρι και τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις των αρχών της δεκαετίας του’90, τα σχολεία της Γκράβας πρωτοστατούσαν σε κάθε ανάλογο νταβαντούρι. :1wave
Μην αφήνουμε όμως απέξω και τις απεργιακές κινητοποιήσεις των καθηγητών όπου άφησαν εποχή. Δεν θυμάμαι καμία τάξη που να μην έχανε τουλάχιστον έναν μήνα συνολικά από τις απεργίες των καθηγητών. Το 1988 όσοι τελειώνατε την 1η ή την 2α λυκείου, θα θυμάστε ότι δεν γράψαμε τελικές εξετάσεις για να περάσουμε τη χρονιά λόγω των καθηγητών(μες την τρελή ευτυχία εμείς!). :gioupi2
Τα χρόνια εκείνα ήταν η χαρά των απανταχού «εκκεντρικών» για τα δεδομένα της σχολικής κοινότητας εμφανίσεων. Πανκιά, μαλλιάδες, σκουλαρίκια σε αυτιά και μύτες για τα κορίτσια, τα πρώτα σκουλαρίκια στα αυτιά για τα αγόρια και όλο το στυλιστικό γίγνεσθαι της εποχής, με τις ανάλογες βέβαια παρατηρήσεις από «ενοχλημένους» εκπαιδευτικούς και γονείς. Μια φορά μου έκανε παρατήρηση η φιλόλογος στην 3η γυμνασίου επειδή απλά φόρεσα μεγάλα στρογγυλά σκουλαρίκια που κατά την γνώμη της έμοιαζαν με ταψιά και ας κυκλοφορούσε εκείνη σαν λατέρνα του Αυλωνίτη.
Και μιας και θίξαμε το θέμα κινηματογράφος και τηλεόραση στα 80’s, ήταν η μόνη δεκαετία που ασχολήθηκε με τους μαθητές, τις σκανταλιές τους, τα όνειρά τους και τις σκοτούρες τους. Χάλιας, Μπίλιας, λυκειάρχης Χαβαλές, σέξι καθηγήτριες(Βίνα Ασίκη πρώτη διδάξασα), κοπάνες, μηχανάκια, τσιγάρα, ντισκοτέκ και τα συναφή.
Άλλες αναμνήσεις; :12theos
