Ειδα χθες το πολυδιαφημισμένο brokeback mountain που είναι και υποψήφιο για αρκετά oscar και τελικά οκ δεν τρέχει και τίποτα...που λεγανε οτι είναι πολύ ευαίσθητη ταινία και θα συγκινήσει το ευρύτερο κοινό ...προσωπικά νομίζω ότι είναι μια ακόμα ταινία κομένη και ραμένη στα αμερικανικά πρότυπα....τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή και ποτισμένη με αμερικανικού τύπου στερεότυπα....Συνεχίζω να επιμένω πως η ανατολικές και οι ευρωπαικές ταινίες είναι η μόνη ελπίδα στον κινηματογράφο

Πιθανόν να σας έτυχε κατά τη διάρκεια προβολής σε κάποια από τις αίθουσες: σχόλια, σκόρπια γελάκια ή χάχανα στις ερωτικές σκηνές. Με το "Brokeback Mountain" ο Ανγκ Λι δοκίμασε τα όρια ανοχής του κοινού και της Ακαδημίας Κινηματογράφου. Βγήκε νικητής, δεδομένου ότι η ταινία του ξεπέρασε το στενό πλαίσιο του κοινωνικού δράματος. Με αφετηρία το ερωτικό πάθος ανάμεσα σε δύο άντρες, πραγματεύεται τη μελαγχολία του έρωτα, το "διαφορετικό", την κοινωνική υποκρισία, τη βαθιά πουριτανική αμερικανική κοινωνία, το ψέμα του μύθου που ονομάστηκε "αμερικανικό όνειρο", καθώς και το σπαραγμό στον οποίο οδηγούνται τα ζευγάρια που ζουν στη μιζέρια - είτε οικονομική είναι αυτή είτε κοινωνική είτε πνευματική. Με λίγα λόγια, ο Ταϊβανέζος σκηνοθέτης δημιούργησε ένα πολυεπίπεδο κοινωνικοπολιτικό έργο, με σενάριο και ερμηνείες αξιώσεων, που άνετα κερδίζει το χαρακτηρισμό της καλύτερης ταινίας των τελευταίων ετών.
Στο Γουαϊόμινγκ της δεκαετίας του 1960 ο Ένις και ο Τζακ αναλαμβάνουν να οδηγήσουν στα βουνά και να φυλάξουν τα πρόβατα κάποιου κτηνοτρόφου. Ερωτεύονται ο ένας τον άλλον και ζουν μήνες ευτυχίας. Η επιστροφή τους στην πόλη σημαίνει και το τέλος της σχέσης, καθώς η ομοφυλοφιλία στην περιοχή τιμωρείται με λιντσάρισμα. Θα παντρευτούν και θα κάνουν οικογένειες. Μερικά χρόνια μετά θα θελήσουν να ζήσουν ξανά -κρυφά πλέον- τις μέρες που πέρασαν στο βουνό. Απέναντί τους θα βρουν τόσο εκείνους που υποψιάζονται τι συμβαίνει όσο και εκείνους που αγνοούν. Με άλλα λόγια, μια κοινωνία που απεχθάνεται μεν το "διαφορετικό", αλλά την ίδια στιγμή δέχεται να ζει είτε συμβατικά είτε στο ψέμα.
Η ευαίσθητη όσο και ρεαλιστική προσέγγιση στο θέμα, οι αναπάντεχα καλές ερμηνείες από ηθοποιούς που δεν έχουν υπηρετήσει το ποιοτικό σινεμά, το υποδειγματικά αναπτυγμένο σενάριο των Λάρι ΜακΜέρτρι και Νταϊάνα Οσάνα (από ένα διήγημα της Aνι Πρου) και η διαπεραστική ματιά του δημιουργού στις λεπτές ισορροπίες μιας σχέσης (θυμάστε την "Παγοθύελλα" οδήγησαν στην παγκόσμια αναγνώριση και στη βράβευση της ταινίας στις πιο σημαντικές κινηματογραφικές διοργανώσεις: Χρυσός Λέων στο Φεστιβάλ της Βενετίας, τρία Όσκαρ (Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Μουσικής), τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, τέσσερα BAFTA, ένα Ευρωπαϊκό Βραβείο και δεκάδες διακρίσεις από διάφορες ενώσεις κριτικών και καλλιτεχνών.
Για το οπτικοακουστικό μέρος της ψηφιακής έκδοσης δεν έχει να πει κανείς πολλά, καθώς δύσκολα θα μιλούσαμε για έργο αναφοράς. Στο πρώτο μέρος, που διαδραματίζεται στο βουνό, τα τοπία δείχνουν λαμπρά, με το γαλάζιο του ουρανού να ακουμπά στο πράσινο φύλλωμα των δέντρων και με τα λευκά σύννεφα να μοιάζουν ότι αιωρούνται. Σε ορισμένα πλάνα που απεικονίζουν την αμερικανική επαρχία του 1960 υπάρχει μια ανεπαίσθητη μουντάδα, ενώ στις πολύ σκοτεινές σκηνές δοκιμάζονται τα όρια του τρόπου συμπίεσης και μεταφοράς δεδομένων MPEG. Η μπάντα εξαντλείται σε διαλόγους και μουσική. Τα ηχητικά εφέ (χώροι, πυροβολισμοί, βροντές) είναι λιγοστά.
Σε επίπεδο ποσότητας το συνοδευτικό υλικό δεν μοιάζει αντάξιο μιας πολυβραβευμένης παραγωγής. Στο 6λεπτο ντοκιμαντέρ "On Being a Cowboy" παρακολουθούμε την εκπαίδευση των ηθοποιών στη ζωή ενός καουμπόι. Ο Λέτζερ, μάλιστα, δηλώνει ότι δεν ήταν και τόσο άσχετος με τα κοπάδια, καθώς μεγάλωσε σε περιοχή της Αυστραλίας γεμάτη αγροκτήματα. Στην ενότητα "Directing from the Heart" οι συντελεστές δίνουν μια γεύση από το παρασκήνιο των γυρισμάτων, χωρίς να αναφέρονται σε γαργαλιστικές λεπτομέρειες σχετικά με τις ερωτικές σκηνές. Τέλος, το 20λεπτο Making of ("Sharing the Story") προέρχεται από τηλεοπτική εκπομπή, που προβλήθηκε για την προώθηση του φιλμ.

Μίλτος Σαλβαρλής HiTECH