Παιδιά να καταθέσω και εγώ την ταπεινή μου άποψη μιας και ασχολήθηκα με το djing από το τέλος της αγαπημένης μας δεκαετίας.
Ξεκίνησα να δουλεύω στην Κομοτηνή.Ημουν τότε 21 χρονών και από τους νεώτερους djs στην πόλη.Συνήθως οι περισσότεροι djs ήταν πάνω από 30 χρονών.Είχα μόνο σαν εφόδια τις βασικές μουσικές γνώσεις που απέκτησα από την δεκαετία του 80 στην rock,disco,pop,italo,reggae,latin e.t.c..Ηταν αρκετά για μια καλή αρχή μαζί με τις καινούργιες παραγωγές.Συνάμμα πάντα έψαχνα υλικό για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου πάνω στα βασικά είδη της μουσικής (αναζήτηση που συνεχίζεται και πιστεύω ότι δεν θα σταματήσει ποτέ).Οσο περνάνε και τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι κανένας δεν τα ξέρει όλα και πάντα θα υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζεις και θα ανακαλύπτεις συνέχεια (οποία γοητεία!!!).Anyway χωρίς να θέλω να φανώ γραφικός,τα προγράμματα που κάναμε τότε είχαν τα πάντα από όλα τα είδη της μουσικής και όχι αυτό το σημερινό χάλι του "ντούπου ντούπου" όπου και αν πάμε.Προσπαθούσαμε να "διαβάσουμε" το τι θέλει να ακούσει ο κόσμος,μια από το dress code,μια από την διάθεση που υπήρχε και άλλα τέτοια..και αναλόγως πράταμε.Επρεπε συνέχεια να είσαι σε εγρήγορση για να βάλεις το επόμενο κομμάτι,να το μιξάρεις ωραία με το προηγούμενο και να αρέσει απο την πλειοψηφία τουλάχιστον.Το όλο θέμα στην μικρή πόλη που ζούσα τότε άλλαξε κατά πολύ το 1995-6 όταν πλέον οι επιχειρηματίες έψαχναν κάποιον να παίζει "μουσική" και ταυτοχρόνως να μην ζητάει πολλά χρήματα για "νυχτοκάμματο",αλλά να ασχολείται και με το public relation του μαγαζιού (το χρόνιο complex όλων των Ελλήνων επιχειρηματιών-στο εξωτερικό πληρώνουν ειδικό άτομο για αυτή την δουλειά και ο dj κάνει την δουλειά που πρέπει να κάνει...).Την λύση την βρήκαν βάζοντας φοιτητές η σχολιαρόπαιδα να κάνουν τον dj παίζοντας φυσικά μόνο τα καινούργια ελληνικά και ξένα hits μόνο και περιορίζοντας τα setακια τους σε αυτό μόνο που κατά διαβολική σύμπτωση άρχισαν να ενισχύουν και οι ραδιο-φονικοί σταθμοί παίζοντας αυτά που τους υποδείκνυαν οι διαφημιστικές εταιρίες.Δεν έχω τίποτα με τους φοιτητές,τουναντίον μάλιστα μου άρεσε που είχαν και το δικό τους εισόδημα από αυτό,και πολλές φορές έκανα και "πίσω" για να δουλέψει κάποιο από τα παιδιά που έίχε περισσότερο ανάγκη από μένα.....Απλώς πιο πρίν δοκιμάζονταν κιόλας...και μετά έπαιζαν...
Τα "νυχτοκάμματα" λοιπόν άρχισαν να μειώνονται (μέχρι και το 1/3 για να μην πω λιγότερο),οι έμπειροι djs δεν ήταν διατεθειμένοι να δουλέψουν για ψίχουλα (γιατί κάποτε ο dj ήταν επάγγελμα και όχι part-time απασχόληση για τα τσιγάρα σου) οπότε έκαναν στην άκρη.Και τότε μπήκε και ο πλέον άσχετος και άρχισε να το παίζει dj.Δυστυχώς κανένας δεν μπήκε στον κόπο ποτέ να πεί σ'αυτά τα παληκάρια ότι dj δεν είναι αυτός που κατεβάζει έτοιμες playlist από το internet και κάθεται απλώς παθητικά εναλλάσοντες 3 playlists όλες και όλες κάθε βράδυ,μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή.Ούτε αυτός που παίζει ότι του αρέσει και γράφει τον κόσμο στα παλαιότερα των υποδημάτων του.Ούτε αυτός που παίζει μόνο house (όπως γίνεται στα περισσότερα μαγαζιά σήμερα) επειδή δεν γνωρίζει τίποτα άλλο.Ποιός σας είπε ρε παλουκάρια ότι τον καφέ μας 5.000.000 Αθηναίοι τον πίνουμε μόνο ακούγοντας house & hip hop????
Μετά λύπης μου διαπιστώνω ότι ελάχιστά μέρη υπάρχουν πια για να πιείς πιο ανθρώπινα τον καφέ σου η το ποτό σου και να ακούσεις ανθρώπινη μουσική.Γιατί μουσική καλή βγαίνει και σήμερα αλλά βαριόμαστε να ψαχτούμε λίγο....και δη στην εποχή του διαδικτύου που όλη η γνώση προσφέρεται στην κυριολεξία στο πιάτο (σε σχέση με μας παλιά),αλλά πρέπει να ακούγεται σε όλα τα μαγαζιά αηδίες του τύπου "i'll do it like a truck" e.t.c.
Ήμουν τοκαλοκαίρι του 2007 σε μικρό νησί του βορείου αιγαίου,και μου έκανε εντύπωση που ο dj έπαιζε όλο το βράδυ deep house επειδή αυτό του άρεσε και ο κόσμος έφευγε από τα παράθυρα!!!! και ο dj στον κόσμο του...Μετά μάθαμε ότι δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος.Σε άλλη περιοχή που βρέθηκα τυχαία-για διακοπές-έπαιξα ένα βράδυ (με το laptop) σε μαγαζί ενός γνωστού γνωστού μου που ήθελε να οργανώσει μια rock βραδυά αλλά δεν υπήρχε κανείς να παίξει το συγκεκριμένο είδος!!!!! Και μιλαμε ο τύπος ήθελε τα γνωστά κομμάτια μόνο....
Για να μην μακρυγορώ,πάντα υπάρχουν (και θα υπάρχουν) και εξαιρέσεις αλλά πλέον είναι πολύ λίγες.Πρίν λίγα χρόνια αυτό ήταν ο κανόνας.Οι απόψεις μου πιο πάνω αποτυπώθηκαν και από την πλευρά του ακροατή ....που υπάρχουν πολλοί ψαγμένοι ακροατές (αφαιρέστε εμένα) εκεί έξω που ξέρουν να κρίνουν τους "καθήμενους στο βάθρο"....
