You are here: HomeForum80's Music StuffΤηλεοπτικές Σειρές / ΤαινίεςΕλληνικος κινηματογραφος δεκαετιας 80.Αποψεις σχολια αναλυσεις ταινιων
Welcome, Guest
Username: Password: Remember me
Τηλεοπτικές Σειρές / Ταινίες
  • Page:
  • 1

TOPIC: Ελληνικος κινηματογραφος δεκαετιας 80.Αποψεις σχολια αναλυσεις ταινιων

Ελληνικος κινηματογραφος δεκαετιας 80.Αποψεις σχολια αναλυσεις ταινιων 17 years 7 months ago #651


  • Posts:176
  • dj billino's Avatar
  • dj billino
  • Gold Boarder
  • OFFLINE
  • Karma: 0
Πιστευω οτι ηταν ενα αρθρο το οποιο ελειπε απο το forum μας και παιρνω την πρωτοβουλια να το ανοιξω!!!!Πιστευω οτι σε αυτο το αρθρο θα σχολιασουμε και θα αναλυσουμε εκτενως τα διαφορα κινηματογραφικα δρεωμενα της εποχης μεσα απο αξεχαστες ταινιες!!!!!!Ξεκινατε λοιπον!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :11clap :nana :1harhar
The administrator has disabled public write access.

17 years 7 months ago #654


  • Posts:239
  • DwRa_'s Avatar
  • DwRa_
  • Gold Boarder
  • OFFLINE
  • Karma: 0
Ο κινηματογράφος της δεκαετίας του ’80 θεωρείται, κυρίως από τους ειδικούς, η «ταφόπλακα» της 7ης τέχνης, όχι μόνο σε ελληνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Όσον αφορά την Ελλάδα, ο κινηματογράφος είχε ήδη παραμεριστεί από τη δεκαετία του ’70 με την εμφάνιση της τηλεόρασης και με την έλευση των 80’s, ήρθε και το βίντεο, με τις όποιες επιπτώσεις του, να «βοηθήσει» την παρακμή της μεγάλης οθόνης. Παρόλα αυτά, υπήρξαν καλά δείγματα τέχνης και από τον λεγόμενο «ποιοτικό» κινηματογράφο αλλά και από τα λεγόμενα «εμπορικά», όπως οι ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη, οι οποίες είχαν ως συχνότερο θέμα τους τη νεολαία της εποχής, είτε σε κωμωδίες είτε σε πιο δραματικές.
Υπήρξαν μερικές ταινίες, όπως οι κωμωδίες του Νίκου Περράκη(Λούφα και Παραλλαγή, Βίος και Πολιτεία κ.α.), που συνδύασαν τις καλές κριτικές με την αθρόα προσέλευση του κόσμου στις αίθουσες.Ακόμα και δραματικές δημιουργίες όπως οι «Απέναντι», η «Ρεβάνς», η «Τιμή της Αγάπης» που έκαναν γνωστούς τους πρωταγωνιστές τους, είχαν την εμπορική τους τιμητική. Ακούγεται παράδοξο σήμερα αλλά υπήρξαν ταινίες, πολιτικού-ιστορικού περιεχομένου ,κυρίως στις αρχές των 80’s, που έκαναν την επιτυχία τους(ακόμα θυμάμαι τους γονείς μου να με τραβολογάνε 8-9 χρονών παιδάκι σε ανάλογα θεάματα, για να αποκτήσω πολιτική συνείδηση!). Αλήστου μνήμης φυσικά οι πολιτικοκοινωνικές σάτυρες όπως το «Μάθε παιδί μου γράμματα», με έναν εξαιρετικό Νίκο Καλογερόπουλο ως γιος αυστηρού και εθνικόφρονα καθηγητή, να φοράει τα μποτάκια της μοδός και να περιφέρεται στο χωριό του με ένα τρανζιστοράκι ακούγοντας Boney M(ε,ρε εποχές).
Στο μυαλό και στις αναμνήσεις των περισσοτέρων, βρίσκονται οι πλέον cult ταινίες, κυρίως του Δαλιανίδη, που τότε βέβαια σχολιαζόντουσαν ειρωνικά από τους «ειδήμονες» αλλά και από τον πιο «ψαγμένο» κόσμο,ως δείγμα παρακμής και ξεπεσμού της τέχνης και της κοινωνίας γενικότερα. Σήμερα όμως αποτελούν ξεχωριστό δείγμα και απεικόνιση της χώρας μας στα 80’s και δεν είναι τυχαίο που συχνά-πυκνά φιλοξενούνται στα τηλεοπτικά κανάλια, προσφέροντας διασκέδαση, χαλάρωση και πολλές πολλές αναμνήσεις.
Στάθης Ψάλτης, Καίτη Φίνου, Ρένα Παγκράτη, Πάνος Μιχαλόπουλος, Σταμάτης Γαρδέλης, Σοφία Αλιμπέρτη, Στηβ Ντούζος, είναι οι πλέον χαρακτηριστικές, κινηματογραφικές φιγούρες της εποχής, με παρουσία σε ταινίες όπως «Βασικά καλησπέρα σας», «Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ», «Καμικάζι αγάπη μου» και η σειρά ταινιών «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα»(οι αγαπημένες μου, Μπίλιας και Χάλιας απίστευτες φάτσες).
Μπορεί οι τίτλοι και τα θέματα να είχαν τη σχετική τους «ελαφράδα» και αφέλεια, γεμάτοι ατάκες και με το ανάλογο life-style της εποχής,αλλά δεν θεωρώ καλύτερα θεάματα τα δακρύβεχτα stories των 60’s, τα απίστευτα χασμουρητά-ταινίες αγγελοπουλικού στυλ(σόρρυ αλλά δεν τα χωνεύω αυτά με τίποτα, οι λάτρεις του είδους ας με βρίσουν), για να μη μιλήσω για κάτι ανοησίες νεότερων ετών(ευτυχώς είναι λίγες, γιατί την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός κινηματογράφος έχει πάρει τα πάνω του γενικώς).
Και επειδή ξέρω ότι έγινα κουραστική, στο τέλος άφησα και το εκ των πραγμάτων και συνθηκών αναγκαίο κακό των 80’s, τις βιντεοταινίες, που η αλήθεια είναι ότι δεν άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις από πολλές απόψεις. Προχειρότητα,γυρίσματα στο πόδι,απίστευτο κιτς,ιστορίες ξεκάρφωτες και με παρουσία ακόμα και πολύ γνωστών καλλιτεχνών που μπροστά στον φόβο της φτώχειας και της ανεργίας, έκαναν αυτά τα τερατουργήματα. Μην ξεχνάμε ότι τότε τα κανάλια της τηλεόρασης ήταν μόνο 2 και η μικρή παραγωγή θεάτρου και κινηματογράφου σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, δεν μπορούσε να «χωρέσει» τόσο μεγάλο όγκο ηθοποιών και λοιπών εμπλεκομένων με την δραματική τέχνη.


<span class='smallblacktext'>[ Edited Thu Aug 03 2006, 10:08AM ]</span>
The administrator has disabled public write access.

17 years 7 months ago #658


  • Posts:176
  • dj billino's Avatar
  • dj billino
  • Gold Boarder
  • OFFLINE
  • Karma: 0
Δωρα εισαι απιστευτη!!!!Αδικεισαι μου φαινεσαι!!Επρεπε να γινεις κριτικος κινηματογραφου!!!Οι αποψεις σου ειναι ακριβως ιδιες με τις δικες μου!!!!Εμπρος για να γεμιζουν οι σελιδες!!!!Εγω με την σειρα μου θελω να προσθεσω οτι μπορει αυτου του ειδους οι ταινιες να θεωρουνται παρακμιακες αλλα αποκρυπτογραφουσαν σε ρεαλιστικοτατο βαθμο την ζωη και γενικα τις εφηβικες ανησυχιες πραγμα που αυτο δεν συμβαινει διοτι ολα σημερα θελουν να τα προβαλλουν τελεια και αυτοτελη!!!Προσωπικα μια παο τις αγαπημενες μου ταινιες εκεινης της εποχης σε κωμικο επιπεδο ειναι οι ΤΗΕ ΚΟΠΑΝΟΙ!!![1987]Μιλαμε ελεεινο γελιο!!!Και απο δραματικες οι Επικυνδινοι[1985]Απο πολιτικο-κοινωνικο περιεχομενο Τηλεκανιβαλοι,Βιος και Πολιτεια!!!!!!!!
The administrator has disabled public write access.

17 years 7 months ago #662


  • Posts:76
  • georgeb's Avatar
  • georgeb
  • Senior Boarder
  • OFFLINE
  • Karma: 0
Μεγάλο θέμα και πολλά να πει κανείς,
Νομίζω οτι γενικότερα ο Ελληνικός κινηματογράφος σε όλες τις δεκαετίες ήταν θέμα μεγάλων ηθοποιών και όχι τόσο μεγάλων δημιουργών με φωτεινές εξαιρέσεις ταινίες του Κακογιάννη,Τζαβέλα,κ.ο.κ.Τον Δαλιανιδη δεν τον θεώρησα ποτέ μεγάλο δημιουργό,απλά υπήρξε γι αυτόν και για πολλούς άλλους το σωστό timing για να γίνουν τα πράγματα όμορφα....και σωστό timing σημαίνει μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών απειλαγμένων απο τις κουλτουρουστερίες των σύγχρονων ηθοποιών τύπου Καραμπέτη,Μαρκουλάκη κ.ο.κ που βγαίνουν σε συνεντεύξεις και για να τους καταλάβεις θέλεις είκοσι master απο το εξωτερικό,και απο δημιουργούς που έπιαναν τον παλμό της εποχής και δημιουργούσαν σενάρια πολύ κοντά στις συνθήκες της εκάστοτε εποχής διανθυσμένα άλλες φορές με light εκδοχή της καθημερινότητας άλλες φορές με υπερβολές.Πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός πως πολύ μεγάλοι μουσικοί δημιουργοί έντυσαν με την μουσική τους τις ταινίες αφήνοντας μας πραγματικά διαμάντια.
Για τον Αγγελόπουλο που αναφέρθηκε οφείλω να πω οτι δεν μπορώ να κρίνω την καλλιτεχνική του αξία σαν σκηνοθέτη διότι ποτέ δεν είχα το κουράγιο να δω μια ταινία του ολόκληρη,ωστόσω προσωπικά πάντα, αντιλαμβάνομαι οτι κάτι δεν πάει...απο την στιγμή που ανάλογης νοοτροπίας σκηνοθέτης (Ταρκόφσκι) μου είναι πιο συμπαθής και έχω δει ταινίες του,ολόκληρες :11clap (ο καφές ήταν σκέτος)

Πάμε στα 80ς τώρα.
Τα 80ς ειδικά το πρώτο μισό (80-85) χαρακτηρίστηκαν απο μια γενικότερη κιτσ κουλτούρα η οποία οφείλεται σε πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων και κοινωνικοπολιτικών.Μην μπούμε τώρα σε διαδικασία ανάλυσης αλλά όλοι αντιλαμβανόμαστε πως οπως σε όλα τα πράγματα έτσι και στην τέχνη παρουσιάστηκε μια παρακμή...Αν και θεωρώ τον Στάθη Ψάλτη και το Σωτήρη Μουστάκα μεγάλους ηθοποιούς τα σενάρια ήταν τέτοια που δεν τράβαγαν και για αυτό μπήκαν και στην διαδικασία πωλησης μέσω video club...ηταν fast food κουλτούρα......Στο σήμερα επειδή το ψέμα ακόμα και όταν αυτό μας παρουσιάζεται με πολύ ωραίο περιτύλιγμα έχει πια γίνει κουραστικό και επειδή οι άνθρωποι είναι εντελώς αποξενωμένοι μεταξύ τους και επειδή γενικότερα πολλά συμβαίνουν και με πολλά σπαζόμαστε....ε κάπου έχουμε λίγο πολύ όλοι καταλάβει τι είναι original και τι όχι....Εχοντας βαρεθεί απο φανφαρονίστικες αηδίες και καλλιτέχνες παντός τύπου είναι λογικό να μας γοητεύει κατι original ...ακόμα και όταν είναι Original κιτς ή original φθηνό...
Πέραν όλων αυτών υπέρχει κει ένας ακόμα λόγος που οι ταινίες αυτές μας είναι αρεστές ....σε πολλούς απο μας θυμίζουν παιδική και εφηβική ηλικία που είμασταν σαφώς πιο ανέμελοι...
The administrator has disabled public write access.

17 years 5 months ago #802


  • Posts:5
  • Triton's Avatar
  • Triton
  • Fresh Boarder
  • OFFLINE
  • Karma: 0
Έχω την εντύπωση πως όλο το καλλιτεχνικό κίνημα της δεκαετίας του '80 αδικήθηκε, κυρίως από τις γενιές των 60s και 70s που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, όπως πιθανόν να αδικούμε τις τωρινές γενιές, αυτές της nu metal, της Hip hop αισθητικής ή και ακόμα του R&B Σαββατόβραδομάγαζων

Αν ανατρέξει κανείς πρόχειρα στις παραγωγές του Hollywood, θα προσέξει πως ποτέ ξανά δεν δόθηκε ανάλογη ελευθερία σε δημιουργούς να αφεθούν καθώς το κέρδος ήταν δεδομένο πως θα προέλθει από το Video.

Για μένα (και νομίζω είμαι αντικειμενικός καθώς αποτελώ κυρίως παιδί των 90s) ήταν η καλύτερη δεκαετία σε πολλά παραγκωνισμένα είδη εικαστικής τέχνης (αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε έτσι τηλεόραση και κινηματογράφο). Στα παιδικά ή καλύτερα στα anime δημιουργήθηκαν οι πλέον επικές σειρές φαντασίας, με αμέτρητους ήρωες και ηρωίδες, ενώ στην ανάποδη μεριά του πλανήτη είχε ξεκινήσει η παραγωγή των χιλιάδων πραγματικά ασιατικών animations

Στον κινηματογράφο! Για μένα ποτέ ξανά δεν βγήκαν καλύτερες κωμωδίες, περιπέτειες, ταινίες τρόμου ή φαντασίας. Ναι ίσως υπήρχε υπερπληθώρα αλλά κάθε λάτρης ενός συγκεκριμένου είδους θα ξέρει πως οι αγαπημένες του ταινίες είναι από τότε. Για να μην αναφερθώ στα δικά μου αγαπημένα είδη horror, trash και cult όπου απλά ΔΕΝ υπάρχει καλύτερη εποχή να ανατρέξω

Τώρα στον ελληνικό χώρο, δυστυχώς ακολουθούσαμε. Οπότε δεν ήταν δυνατόν να πρωτοτυπήσουμε στον βαθμό που θα ήθελαν κάποιοι, όμως και πάλι πιστεύω κάναμε πολλά

Η βιντεοταινία βγήκε μέσα από δύσκολες συνθήκες, με γυρίσματα των 5 ή 6 ημερών που ήθελαν μεράκι και διάθεση και αυτός ευτυχώς έβγαινε στο αποτέλεσμα. Βλέπω σήμερα τις μεγαλοπαραγωγές της χώρας και δυσκολεύομαι να καταλάβω πως μετά από χρηματοδότηση (μικρή βέβαια και αυτή εκεί που θέλει το κέντρο κινηματογράφου...) το αποτέλεσμα είναι φτωχό!


Κανένας δεν μπορεί να φτάσει την ποιότητα των Ψάλτη, Μουστάκα, Μιχαλόπουλο, Πίκουλα, Γαρδέλη και λοιπών γιατί απλώς δεν μπορούν. Δεν είναι πως λείπει το ταλέντο. Λείπει η αισθητική της εποχής που μόνο κιτς δεν ήταν τελικά

(Κιτς! Κιτς η Disco, η Ποπ και το heavy 80s metal? έλεος....)

πιστεύω με τον καιρό θα δικαιωθούν αν και περίμενα πως με το DVD θα έβγαζαν άκρη με τα δικαιώματα και θα ξανακυκλοφορoύσαν
:relax :1punk
:1wave
The administrator has disabled public write access.

17 years 5 months ago #823


  • Posts:19
  • kermit's Avatar
  • kermit
  • Fresh Boarder
  • OFFLINE
  • Karma: 0
sxedon symfwnw me toys prolalisantes!!!!
bebaia oi ellhnikes tainies toy 80 poy einai aksies logoy einai metrimenes sta daxtyla.loyfa aki parallagi me diafora i kalyteri tainia tiw epoxis kai meta....
to sinema ebgaze film gia 2 3 filoys toys kaito video pire fwtia me tainies poy kai oi idioi oi ithopioi poy epaizan tha thelan na ksexasoyn!
to rebetiko toy feri to bihthise poly kai i wraia moysiki.
ayto poy tha moy meinei ap to elliniko cinema toy 80 einai ta ekpliktika soundtrack toy spanoydaki apo tainies
adiafores kai pliktikes!
The administrator has disabled public write access.
  • Page:
  • 1
Time to create page: 0.116 seconds
Go to top